1. HOE HET BEGON...

Hoe kom je op het idee je eigen stamboom uit te zoeken? Wat zet je er toe aan om met naspeuringen over je familie te beginnen? In ons geval begon het met een brief aan mijn vader, Marcel C.J.Hopmans, waarin stond, dat er een boek genaamd "Genealogie van de Familie Hopmans 1600-1945" bestond, geschreven door Cornelius J.Knipscheer en of mijn vader in dat boekwerk geïnteresseerd was. Zowel mijn vader als ik waren nieuwsgierig naar onze voorouders, ergo het boek werd besteld. Toen dat boekwerk arriveerde, was het een lichte teleurstelling: we stonden er niet in! Echter bij het voorwoord werd verteld, dat men misschien als Hopmans zijnde even moest zoeken in de archieven, maar dat men dan waarschijnlijk vrij snel de aansluiting op het boek kon vinden. Wij besloten dat eens te doen. Ik benadruk "eens", want je moet er wel tijd voor hebben. Op een donderdagmiddag in mei 1992 was het dan zover. Ik ging samen met mijn goede vriend Remko Mikkenie naar het gemeentearchief van Maastricht, mijn woonplaats, om de ontdekkingsreis naar het verleden te beginnen. Ik vond de gezinskaart van de vader van mijn opa: Cornelius Henricus, gehuwd met Anna Maria Krijnen en drie kinderen. En daar stopten mijn eerste bevindingen. Cornelius Henricus was, zo kwam ik via mijn opa te weten, geboren te 's-Hertogenbosch, had zijn ouders op jonge leeftijd verloren en was grootgebracht in een weeshuis. Hij woonde na zijn trouwen nog een tijdje in Den Bosch, waar zijn twee oudste zonen werden geboren, en verhuisde via Venlo, waar mijn opa werd geboren, naar Maastricht. Deze verhuizingen werden veroorzaakt door zijn beroep: hij was beroepsmilitair. Als hij werd overgeplaatst, moest zijn gezin mee verhuizen.

Mijn vader en ik besloten, dat het onderzoekje - dat was het toen nog - voortgezet zou worden in 's-Hertogenbosch en wel in het gemeentearchief. We vonden daar niet alleen de geboorteakte en de huwelijksakte van Cornelius Henricus, maar ook een groot gedeelte van onze stamreeks en ook van onze stamboom. Ik noem speciaal eerst de stamreeks, omdat wij in den beginne in onze "rechte lijn" - die de stamreeks wordt genoemd - het meest geïnteresseerd waren/zijn.

Onze voorouders bleken uit Empel te komen, een dorp aan de Maas ten noorden van 's-Hertogenbosch. Inmiddels hebben wij aan Empel een bezoek gebracht, maar helaas voor ons bleek het oude Empel, waar onze voorouders gewoond hebben, grotendeels te zijn verwoest in de Tweede Wereldoorlog.

Toen kwam er stagnatie in ons onderzoek. De speurtocht betreffende de "rechte lijn" scheen dood te lopen. Onze stamreeks zag er toen als volgt uit gerekend vanaf mijn overgrootvader: Cornelius Henricus - Cornelius Henricus - Piet - Jan Wouter - Wouter Jan - Jan. We wisten de doopdatum van Wouter Jan en de naam van zijn vader (Jan) en moeder (Gijsbertje Ooms). Wij hadden geluk: we vonden bij de doopakten van Rosmalen ook die van Jan. Daaruit kwam te voorschijn dat hij gedoopt was als Jan Henrik en dat zijn ouders waren Robbert Hopmans en Antonet Kalf. We zagen ons gesteld voor weer nieuwe vragen - niet zo verwonderlijk: bij stamboomonderzoek zullen altijd wel vragen blijven bestaan - , namelijk: Waar werd Robbert geboren? Wanneer en waar werd hij gedoopt? Waar was hij gestorven? Wanneer en waar werd hij begraven? Tot mijn spijt moet ik mededelen, dat wij nog geen antwoord op deze vragen hebben kunnen vinden. Dankzij de heer P.C.A.Hendriks uit Heesch hebben wij de hand kunnen leggen op een testament van Robbert van 4 april 1732, toen nog in leven. Een ander stuk , namelijk de erfdeling van goederen van Robbert en zijn vrouw, op 21 februari 1750 wees uit, dat Robbert al gestorven was. Met andere woorden: Robbert is gestorven tussen 1732 en 1750.

Vele archieven hebben mijn vader en ik bezocht en het resultaat is deze stamboom, die (nog) niet aansluit bij het in het begin genoemde boekwerk. De oorzaak zal waarschijnlijk zijn, dat onze tak Nederduits Hervormd is. Het is een duik in het verleden van het geslacht Hopmans, waar wij vanaf stammen. Ook bracht ons speurwerk ons naar tot dan toe voor ons onbekende "Hopmansen", die al dan niet aan onze stamboom gecorreleerd zijn. Onze genealogie heeft ons genoegen verschaft en blijft ons boeien. Het onderzoek naar onze voorouders zal ons blijven interesseren en dus worden voortgezet.

Victor M.W.J.Hopmans